پاسخ به یک شبهه
شبهه :
نباید علماء ، انسان را از خود ارضایی نهی کنند چون اولا : ضرر ندارد ، ثانیا اگر بپذیریم ضرری دارد و به شکل عادت در آمده باشد، ترک آن ممکن نخواهد بود و درمان ندارد. پس دیگر با بیان این ضررها ، باعث افسردگی افراد مبتلا نیز نشویم.
پاسخ :
برای این که بتوان بر عادت غلبه کرد ، لازم است که به چند مطلب اساسی اشاره کنیم و در ضمن بحث به ضررهای آن می پردازیم :
الف) نخستین گام برای درمان این عادت، اعتقاد و ایمان به قابل درمان بودن آن و دوری از یأس و ناامیدی است. امّا رسیدن به نتیجه نیازمند زمان، انتخاب راه صحیح و تحمل دشواری‎ها است.
ب) شما یک انسان و مهم‎تر از آن یک جوان مسلمان هستید و صاحب اراده و ترک عادت نیازمند به کار گرفتن اراده حضرتعالی است. و شما نمی‎توانید بفرمائید که اراده ندارم و ارده‎ام از من سلب شده است چرا که خدمت امام صادق ـ علیه السّلام ـ عرض کردند «جوانی گرفتار عادت زشت خودارضایی است و معتقد است که دیگر اراده‎ای برای ترک این عمل در خود نمی‎بیند امام ـ علیه السّلام ـ فرمودند آیا این کار را در حضور دیگران هم انجام می‎دهد؟ عرض کردند: خیر. آن‎گاه امام ـ علیه السّلام ـ فرمودند: پس معلوم است که این فرد اراده دارد و با اراده از انجام این کار در حضور دیگران خودداری می‎کند، اگر اصلاً اراده نداشت در حضور آنان هم (بدون اراده) آن کار را انجام می‎داد». امّا اگر جنابعالی بفرمائید که غلبه بر این عادت نیاز به اراده‎ای نیرومند و قوی دارد باید به عرض برسانم که فرمایش شما صحیح است و اراده همچون نهالی است که باید آنرا پرورش داد تا به مرحله خود شکوفایی و ثمردهی برسد و به عبارت دیگر اراده تقویت شدنی و پرورش یافتنی است و با تربیت آن به کنترل کامل شما در خواهد آمد و معنای این کلام اخیر این است که باید اندک اندک مقابله با این عادت را شروع کنید تا به نتیجه نهایی و مورد رضایت خود و خداوند متعال برسید.
ج): مهم‎ترین و اصلی‎ترین عاملی که می‎تواند شما را در راه غلبه بر عادت نامطلوب خود کمک کند این است که خودتان بخواهید که به نتیجه و هدف برسید زیرا این جمله معروف «خواستن توانستن است» را زیاد شنیده‎ایم. و این کلام گهربار و باارزش فقط حرف و عبارت نیست بلکه یک حقیقتی است که باید آنرا به مرحله عمل درآوریم و خود شما مصادیق بسیار زیادی برای آن سراغ دارید که فرد خواسته است و به نتیجه هم رسیده است یعنی این‎که توانسته است آنچه را که خواسته است انجام دهد.
د) یکی از صاحب‎نظران تعلیم و تربیت می‎گوید «وقتی که بخواهیم با عادت زشتی ستیزه کنیم ابتدا باید نتایج نامطلوب آنرا در نظر مجسّم سازیم و بعد منافعی که در نتیجه ترک آن عاید ما می‎شود در درون خود تصوّر کنیم و سپس مواقعی را که قربانی آن عادت شده‎ایم بخاطر آوریم در نتیجه این عمل، هر بار که چنین نمایشی در روح خود می‎دهیم بر تحریک یا وسوسه (عادت زشت) چیره‎گی یافته و لذّت ترک آن را در خود احساس می‎کنیم.»
با توجّه به مطالب یاد شده بخشی از این ضررها را به صورت دسته‎بندی برایتان مکتوب می‎نمایم تا انگیزه شما برای ترک این عادت و بکار گرفتن اراده خود بیشتر شود.
الف) ضررهای جسمانی:
1.تحریک زیاد هیپوتالاموس و در نتیجه تحریک افراطی غدد جنسی که سبب پرکاری نامتناسب آن‎ها می‎شود، بلوغ زودرس را بدنبال دارد که شما از عواقب نامطلوب بلوغ زودرس ناآگاه نیستید.
2.کاهش و تخلیه مکرر قوای جسمانی و روحی حاصل از عمل خود ارضایی به ضعف عمومی بدن و بالاخره پیری زودرس می‎انجامد.
3.به علت افزایش جریان خون در اعضای تناسلی، مغز و مراکز حساس دیگر مکرراً دچار کاهش نسبی خون می‎شوند، هم‎چنین تخلیه‎های مکرر عصبی و عدم ارضای روحی در دراز مدت موجب ضعف عصبی و عوارض روحی می‎گردد.
4.ضعف بینایی و بی‎اشتهایی و در صورت افراط، ضعف استخوانی و ناراحتی‎های مفصلی از عوارض خودارضایی است. هم‎چنین در مراحل افراطی و یا در برخی شرایط خاص مزاجی این عارضه به ضعف عصبی و لرزش دست و گاه به فلج بعضی از اعضا منجر می‎شود و ممکن است سبب فلج تمام اعضای بدن نیز بشود.
5.ضعف جنسی و انزال زودرس از دیگر عوارض است و بعد از ازدواج فرد را دچار مشکل ارتباطی خواهد کرد.
6.بی‎تحرکی، تحلیل رفتن قوای جسمانی، آسیب‎پذیری در برابر بیماری‎ها، بیماری‎های مقاربتی، عقیم شدن و ناتوانی در تولید مثل، از بین رفتن شفافیت چشم، از بین رفتن نورانیت و بشّاشیت چهره و... همگی از عوارض جسمی خود ارضایی هستند.
ب) ضررهای روحی و روانی:
1. رکود فکری و اختلال‎های متعدد روانی از قبیل افسردگی و اضطراب.
2. فرد از نظر فکری، نوعی توجّه نسبتاً مداوم به موضوعات جنسی پیدا می‎کند که این فکر از تفکر آزاد و تمرکز جلوگیری می‎نماید.
3. ضعف حافظه، حواس‎پرتی و ناتوانی در تمرکز فکری، منزوی شدن و گوشه‎گیری، پرخاش‎گری و بداخلاقی هم از عوارض خودارضایی‎ هستند.
4. از بین رفتن خلاقیت‎ها و توانایی‎ها، سرکوب شدن استعدادها.
5. بی‎ذوقی، بی‎نشاطی.
6. یأس از زندگی و ناامیدی نسبت به آینده.
7. هوس‎باز و بی‎بند بار شدن و اعتیاد به ارضای جنسی نامشروع.
8. بی‎احساسی و بی‎تفاوتی، کم‎رویی.
9. بی‎علاقگی نسبت به امور معنوی و از بین رفتن صفای دل.
10. احساس گناه، ضعف اراده، عدم اعتماد به نفس و صدها عارضه خطرناک دیگر.

ج) ضررهای اجتماعی:

ادامه مطلب...